Brief aan mijn grootmoeder

4 jaar na haar dood schreef ik een brief naar het postkantoor.

17 dec 2017

Allerliefste Ma(ma)

4 jaar later. 4 jaar geleden vroeg ik jou om mij te schrijven als je aan de overkant bent aangekomen.
Vandaag schrijf ik jou. Ik heb het nu lang genoeg uitgesteld. Maar je komt hierdoor dichterbij.

Vroeger was je er enkel toen ik jou zag. Sinds jouw dood ben je altijd dichtbij. Je zit nu ook in mijn naam verborgen. Ik neem jou overal met mij mee. Alles wat ik schrijf wordt ondertekend met jouw en mijn naam. Je staat letterlijk achter mij in alles wat ik onderneem en met de wereld deel.

Vandaag is het de eerste dag dat ik niet uit mezelf aan jouw sterfdatum dacht. Mama herinnerde mij eraan.

Ik vergat de dag, maar niet de dagen. Het gaat niet over vandaag maar over altijd. Over nooit meer. Voor altijd nooit meer...

Je hebt mij gedragen in het leven. "Ik ben er - ondanks alles - nog goed uitgeraakt. Er moet een betekenisvolle andere voor jou geweest zijn."... Ik vergeet deze uitspraak niet meer. Jij hebt mij van zoveel weggehouden. Gered door liefde. Met liefde.

Ik lag altijd in jouw bovenste schuif, jij was mijn schuif. Mijn leven had er zonder jou donker uitgezien. Enkel bij jou kon ik op schoot zitten, ook nog toen ik daar veel te groot voor geworden was.
Ik mis jou...

Ik draag Postkantoor 00/00/00 aan jou op. Ik weet dat mijn brievenbus leeg zal blijven. Ik hoop jou terug te zien. 

Dan fluister ik jou deze brief in.
Nee... dan nestel ik mij in jouw schoot.

Je kleindochter

Tine Marie