2024-2025 Citaten / Citations / Quotes

Uit elke brief voor nu wordt een citaat gepubliceerd, met vermelding van de voornaam of aanspreking van de overledene.

Une citation est extraite de chaque lettre pour maintenant pour être publiée, avec la mention du prénom ou l'appellation du défunt.


From all our ‘letters for now’ we publish a quote, anonymously. We only state the dead person’s name or the name this person was known by.

Ik kan het verleden niet veranderen, maar ik wil sorry zeggen.
Sorry voor de keren dat je mij liever bij jou had gehad.

Sorry voor de troostende woorden die ik jou niet altijd kon bieden.
Sorry voor de harde houding die ik soms had.


Jouw aanraking, jouw stem, jouw blik, jouw parfum die enkel op jouw huid een goede geur had, ga ik altijd missen.

Ik weet dat ik nog vaak tranen zal laten van verdriet, maar ik hoop door deze brief dat er ook meer tranen van dankbaarheid zullen zijn. En tranen van liefde, want wat hield ik toch veel van jou, mijn mama.

(uit: brief aan liefste mama)


Demain sa fera deux ans sons toi... mais 2 ans sans t'avoir vu, pris dans les bras en tout ça. J'ai l'impression que ca fait déjà 100 ans.

Tout a changer depuis que tu est parti, positivement et negative. Parfois je pense a ce que je ferai si tu était encore la et je sais pas quoi dire...

J'espère que tu reçois le message une façon ou l'autre parce que... je 't aime et j'ai pas dis assez souvant.

(uit: brief aan papy)


Vaak denk ik aan hoe ons leven zou zijn als je verder had kunnen groeien. We hadden je graag in onze armen gesloten.

Soms neemt het verdriet de overhand en heb ik het gevoel dat ik verdrink in het verdriet.

Ik zoek naar manieren om met het verdriet te leven. Ik balanceer tussen de overweldigende liefde voor jou en het immense verdriet voor jouw gemis.

Gelukkig heb ik je papa aan mijn zijde die helpt om mijn evenwicht te behouden. Samen dragen we elkaar.

(uit: brief aan liefste sterretje, liefste kleintje)


Niets is toevallig. Onze ontmoeting ook niet. Stond in de sterren geschreven denk ik dan.


Wat een beleving van mij toen jouw vingers de mijne raakten. Ik voelde een siddering door gans mijn lichaam en jij bleef rustig verder spelen. Wat een intimiteit was dat! ik ben overtuigd dat je mijn reactie gezien hebt maar met een reden zweeg je. O, wat genoot ik van ons samenspel. We waren op dat moment zeker geen lerares-leerling maar twee zielsgenoten naast elkaar.


Ik ben zo dankbaar dat ik je heb leren kennen op zo'n intieme manier maar mijn verdriet is groot.

Ik ben ervan overtuigd dat alle zielen die vertrokken zijn uit hun lichaam ergens nog tussen ons zijn. Ik hou je alleszins in de Bach muziek en in de pianomuziek waar we samen van hielden.

(uit: brief aan liefste Marleen)


Ik ben toch zo blij (en ergens opgewekt) dat ik je nog heb kunnen zeggen dat je de beste papa was die ik me maar had kunnen dromen.

Je was zeker geen man van veel en grote woorden. Zo heb ik je nooit weten zeggen dat je trots op me was. Misschien was het wel typisch voor mannen van jouw generatie: eigenlijk heb je me ook nooit letterlijk gezegd dat je me graag zag.

Maar je toonde het wel in al wat je voor me deed, elke dag opnieuw.


We waren bij je toen je stierf en mochten nog een uurtje je hand vasthouden. Maar ik kon dat niet. Ik heb mijn hand onder dat van jou geschoven om zo lang mogelijk te voelen wat ik als kind wekelijks mocht voelen toen we samen te voet naar de zondagsmis wandelden: mijn kinderhandje in je grote, warme, beschermende mannenhand.

(uit: brief aan liefste papa)


Ik wou je nog zoveel zeggen. Ik nam afscheid zonder woorden, dat afscheid heb je me niet kunnen geven.

Je was moe.

Eric, ik mis je, ook de slechte dagen want die waren er ook.

Ik blijf aan je denken en aan al de mooie herinneringen die we samen beleefd hebben.

(uit: brief aan Erik)


Wat ik je vooral zou willen vertellen is dat ik niet boos op jou ben. Je hebt zo hard gestreden om de demonen in je hoofd de baas te kunnen.

Maar het is je niet gelukt. Ik ben je dankbaar dat je er alles voor hebt gedaan.


Maar het meest van alles wil ik je vertellen dat ik je mis. Ik mis je zo erg....

ALTIJD en OVERAL met mijn ganse lichaam en geest.

Kon je nog maar even hier zijn...

(uit: brief aan liefste Sheetje, liefste Emmanuel)


Onlangs kreeg ik een alles-overweldigend gevoel van jou fysiek hier bij mij te willen, om je te kunnen vastpakken en met je te kunnen spreken. Ik praat over je, wie je was, wat je betekent voor mij, wat mijn rouw betekent.

Je zou één van de weinige personen zijn waar ik écht mee kan praten. Ik ben ervan overtuigd dat ik bij jou terecht zou kunnen, dat ik steun en erkenning zou vinden.

Ik draag je dicht bij mij, iedere dag opnieuw, iedere strijd opnieuw.

(uit: brief aan lieve Tata)


Je hebt me kracht gegeven om door te gaan. Nu vecht ik, nu vecht ik voor jou. Ik hoop dat je trots op me bent.

En ik hoop dat je weet dat ik trots op jou ben. Dat je hebt geprobeerd, dat je zo hard hebt gevochten en zoveel kracht hebt getoond. Je hebt een altijd blijvende indruk achtergelaten op mij, maar ook op zoveel anderen. Ik ga altijd van je houden en ik ga altijd dankbaar zijn voor de momenten die we samen hebben gehad.

(uit: brief aan allerliefste Minne)


Ik mis je kracht om de familie samen te houden, je gemoedelijkheid, de bloemkool die enkel jij zo lekker kon maken,

de steun die je voor papa was en waarmee hij zich zonder wat verloren lijkt te voelen, je lach, het extra kneepje in de schouders als we je een knuffel gaven.

"Nooit meer hier, maar altijd bij ons."


Je brandde vaak een kaarsje voor ons op moeilijke momenten. Nu brand ik wel vaker kaarsjes en vind ik er troost in, warmte. Een beetje zoals het kneepje in onze schouder kon doen.

(uit: brief aan bomma)


Neel, jij bent nog altijd mijn liefste schat en Staf mijn beste vriend...

Tot later. We vergeten je nooit.

(uit: brief aan beste vriend Staf)


Ook al durf ik eerlijk toegeven dat niet alle herinneringen positief zijn, je bent en blijft ma.

Daarom langs deze weg een welgemeende knuffel (die onze 2 kleinkinderen me leerden kennen en geven) en een zoen om je - waar je nu ook bent - een leven met veel plezier en geluk te wensen.

(uit: brief aan beste o-ma)


Jullie horen bij ons gezin, maar jullie zijn zo ver weg... Ik heb jullie gekend, gekoesterd, ook al was het maar zo kort. We hadden een band en die zal er altijd zijn... Julllie zijn mijn eerstgeborenen. 

Er zijn heel veel tranen gevloeid om jullie. Ik liep verloren, voelde me leeg en onbegrepen. We bleven achter met lege handen. Ik zocht jullie, maar jullie waren weg. Ik was mijn kindjes kwijt, jullie lagen niet meer in jullie veilige nestje. Mijn lichaam droeg nog de sporen van julllie verblijf daar, maar ik kreeg niets in de plaats. 

Ik voelde mij mama, maar bleef alleen achter.

Ooit zaten jullie heel dicht onder mijn hart. Nu leven jullie voor ALTIJD verder IN mijn hart.

(uit: brief aan dag mijn lieve, kleine jongetjes, dag sterretjes die fonkelen in de nacht, dag onze beschermengeletjes)


Ik werd overspoeld door mooie herinneringen en dat mooie, warme, liefdevolle gevoel...
Het spijt me zo dat ik niet eerder probeerde contact met je te nemen of tenminste probeerde te achterhalen wat er echt misliep en wat er bij je leefde... waar ik je zo'n pijn mee heb gedaan... Wat speelde er allemaal waardoor we geen maatjes konden blijven...

Het blijft maar door me heen gaan... Het blijft me onrust geven.

Maar Mielke... ik wil je toch nog even bedanken voor zoveel moois... en éénmaal, als mijn hart weer rust vindt, zal het gevuld blijven met alle mooie herinneringen...

(uit: brief aan Emiel, Miel, lieve Mielke)


Terwijl ik deze brief schrijf, voel ik zoveel pijn, pijn omdat ik je in het echt wil zien, omdat ik met zoveel vragen zit voor jou. Ik heb zoveel nood om je opnieuw te leren kennen. Nu zou het anders zijn, nu ik volwassen ben, nu ik zelf mama ben. Ik heb nu, meer dan als kind, nood aan mijn papa.

Ik heb mij al dikwijls afgevraagd wat jij moet gedacht hebben. Achteraf gezien denk ik dat je wist dat het de laatste keer was dat je ons zag.

Er was eigenlijk niemand waarmee ik echt over je kon praten. Dus deed ik het niet. Ik kropte alles op.

Jan zorgde ervoor dat ik mij veilig voelde. Hij was er voor mij. Ik had nog nooit zoiets gevoeld.

Ik had alles om gelukkig te zijn en dat was ik ook. Maar toch was er soms die leegte die mij overviel. Het gemis om jou...


Al die jaren zonder jou dacht ik dat ik het verwerkt had, dat ik gerouwd had. Maar dat klopt niet, ik heb jouw verlies nooit verwerkt, nooit een plaats kunnen geven. 
Soms vraag ik mij af hoe mijn leven eruit zou zien met jou erbij.

Ik hou van jou! In mijn hoofd zit ik nu in de keuken op jouw schoot en neem ik je vast...

(uit: brief aan liefste papa)


Hij gaf mij dikwijls wijze raad die ik niet altijd aannam toen ik jonger was. Maar ondertussen weet ik dat hij steeds gelijk had.

(uit: brief aan vake)


Je hebt het allermooiste plekje in mijn hart en in mijn gedachten. Je was en bent een TOP OMA. Een betere kan ik me niet wensen. Je stond altijd klaar voor iedereen van je familie en vrienden. Je was zo graag gezien door IEDEREEN!

De laatste tijd ging ik nogal door een moeilijke periode. Ongetwijfeld was jij daar ook mee bezig en maakte jij je zorgen om mij.
Je was en bent echt een 2de mama voor mij. Stiekem ben ik toch wel je lievelingskleinkind. We deden gewoon ALLES samen.

Ik hoop dat je toch een beetje trots bent op wat ik al bereikt heb. Ik blijf vechten en doorzetten, voor jou oma!

(uit: brief aan lieve oma, Jenny)


Toen ik hoorde dat ik jullie een brief kon schrijven, heb ik geen moment getwijfeld, het doet enorm deugd.

Liefste en beste moeke en vake, er gaat geen dag voorbij of ik heb aan jullie gedacht. Zo raar dat ik jullie nooit meer kan aanraken of zien. Wat ik te weinig heb gezegd toen jullie nog leefden is: "Dankjewel."

(uit: brief aan beste moeke en vake)


Nu zou je al een gezinnetje en kindjes hebben. Maar helaas heeft het niet mogen zijn. 

Veel plezier daar met onze vava en moemoe - die kon soms echt grappig zijn - en alle zielen die jou daar vergezellen.

Geniet van de rijstpap met gouden lepeljes!!!

(uit: brief aan Hans)


Zijn blik zei soms meer dan woorden.

Ze hield ervan om hem nog een dikke knuffel te geven en ook al ging het slikken alsmaar moeilijker, toch konden ze samen nog af en toe genieten van een glaasje champagne.

(uit: brief aan Jozef)


Hij zorgde zeer goed voor haar. Ze bouwden een huis en genoten van het leven.

De bloemen in de tuin die nu hun kopje opsteken, doen hem aan haar denken.

(uit: brief aan Germaine)


Je hield geen blad voor de mond en je zag ook niet in waarom je dat zou moeten doen, dat heb ik ook en ik ben daar eigenlijk wel fier op. Ik zeg altijd dat mensen weten wat ze aan me hebben en vooral wat ze niet aan me hebben. Ik denk dat je dat snapt.


Ik zou jullie kunnen missen, Maar zoals ik al eerder schreef over gemis, mijmer ik jullie liever.

Dans de hemelvloeren helemaal naar de kloten.

(uit: brief aan Mémé)


Ik zou je kunnen schrijven hoeveel ik je mis en wat ik je nog wil vertellen. Hoe graag ik alle antwoorden op mijn vragen zou willen zien binnenstromen om de mist en vraagtekens in mijn hoofd te doen verdwijnen. Maar dit doe ik niet. Met deze brief, lieve mama, wil ik je laten weten dat ik enorm trots op je ben als dochter en als de volwassen vrouw die ik geworden ben. Het geeft me kracht en de herinneringen vormen mijn lichtpuntjes in het donker.

(uit: brief aan lieve mama)


Ik wil dat Marleen weet dat haar ouders nog steeds fier meekijken, dat wij hen nog niet vergeten zijn en dat ik er voor haar ben.

(uit: brief aan beide ouders van Marleen)


Dikwijls overmant me de gedachte dat ik het niet kan, dit leven zonder u, zonder uw luisterend oor, zonder uw wijze raad, zonder uw sterke armen die troosten, zonder uw vriendschap.

Achteraf spijt het me zo, dat ik er niet telkens opnieuw over begonnen ben, dat ik het niet inzag, dat ik niet aan uw deur stond, aandrong tot gij u beter voelde, tot het lente werd.

(uit: brief aan liefste Bart, liefste BFF)


Liefste mama, 

als ze me vragen wie je was

zal ik zeggen


dat je de zachtste persoon bent die ik ken

dat je kon troosten als geen ander

Dat je mooie taal bezat en daar de mooiste teksten mee schreef

dat je je tas koffie nodig had

dat je ons leerde lief te zijn voor de wereld

dat je volhardend kon blijven zoeken naar dat ene ding dat we nodig hadden.

dat je...

(brief aan: ode aan mama)


Bij jou kon ik zijn wie ik was, ik voelde me veilig bij u. Alles was oké, ik moest me niet anders voordoen en mocht gewoon het enthousiaste kind zijn die ook heel gevoelig was.

Ik ben een veilige plek kwijt, een plek waar ik mezelf was. 

Daarna was alles zoeken. Ook mezelf moest ik terug zoeken.

Liefste pepe, mijn voorbeeld, mijn held

Ik zie u graag!

(uit: brief aan mijn pepe)


Voor de anderen gaat de wereld door - voor mij staat hij stil.

Ons lievelingsbloemetjes 'vergeet mij nietjes' staan in bloei...

Soms denk ik, Philip geef me toch een teken dat je het goed hebt.

Lieveken, ik mis je in alles - jij bent mijn alles.

(uit: brief aan lieveken)


... je zal er bij zijn in ons hoofd en hart. Met een lach & een traan zal ik terugdenken aan hoe het was, hoe jij was.

Jouw tijd hier was te kort. maar ik kijk liefst zoveel mogelijk naar de mooie herinneringen. 

Die zijn talrijk, gelukkig en hoe graag ik ook had gewild dat het scenario anders was geweest, we konden er niets aan veranderen. 

(uit: brief aan lieve Vicky)


Liefste Quintin,

Ik mis jou heel erg. Ik wou dat je hier nog was.

Ik hou van jou.

(uit: brief aan liefste Quintin)


Ik denk nog heel veel aan je en heb nog vaak verdriet.
Ik ben blij nu, maar ook wel bang.
Wil je goed over ons waken en voor ons zorgen? Zodat alles goed komt?

(uit: brief aan lieve baby, mooiste ster)


Je liet wel een krachtige afdruk achter in mijn hart. Deze zal nooit verdwijnen.
Nu 22 jaar later, verschijn je nog in mijn gedachten. Vliegen en verdwalen in mijn hoofd.

Toch zou ik je graag nog 1x vasthouden 22 jaar later. Mijn zoon.

(uit: brief aan Kobe)


Jou ontmoeten voelde aan alsof ik mezelf had gevonden, maar in een ander lichaam. Voor het eerst ooit voelde ik me gezien, gehoord en begrepen. Voor het eerst kwam ik iemand tegen die was zoals ik. De eenzaamheid die van mijn schouders viel, wetende dat ik hier niet alleen op de wereld ben. Niemand begrijpt me zoals jij deed, niemand die me ziet zoals jij me zag. gewoon niemand zoals jij.

En nu, er is niemand meer op de wereld zoals jij. Zonder iemand zoals ik. Het is eenzaam en donker zonder jou. Helemaal alleen. Ik koester jou voor altijd.
(uit: brief aan mijn allerliefste Maya)


"Missen", een gevoel dat ik nooit echt had gevoeld, totdat ik jou ben kwijtgeraakt...
Totdat ik jou heb losgelaten... totdat ik jou moest loslaten.

Je was alles.

Je was onvoorwaardelijke liefde.
Je was volkomen geluk.

Je was een vechter, levensgenieter en de beste mama.

(uit: brief aan liefste mama)


Je hield niet meer van dit leven en sprak soms over de dood. Je was er zeker van dat opa je daar zou staan opwachten...
Je hebt anderhalf jaar gevochten tegen de stemmen in je hoofd en om ze stil te krijgen, heb je afscheid genomen van het leven en van ons.
Het troost me dat je nu verlost bent van je angsten.

Er is een eind gekomen aan je lijden, maar ik mis je zo erg.

Ik zie je in mijn gedachten en hoor je stem: "Niet triestig zijn ma, alles komt goed."

Je bent mijn kind en ik zie je graag.
Ik mis je Peter.

(uit: brief aan lieve Peter)


Het was heerlijk om je kleinkind te zijn.

Je hebt me zoveel geleerd.

"Als je je later wilt horen roemen, dat, dat is een man, leer dan ik je jongen jaren daar de kunstjes van."

We waren zo blij om Jules en Julie te zijn.

Je was mijn voorbeeld Vokke,  ik keek zo naar je op.

Daarom word ik nog steeds het liefst aangesproken met 'Jules'.

Liefste Vokke, summa cum laude: met de grootste onderscheiding en felicitaties van de jury.

Ik ga je missen beste maat!

(uit: brief aan liefste Vokke, beste maat, dikste vriend)


Wat niet al is geprobeerd, niets kon je pijn helen.
Ik ben nog altijd niet in het reine met het grote gemis aan jou. Ik heb mijn verdriet gedeeld met velen.

Onze tranen tellen we op om ze dan te delen en hopelijk draaglijk te maken.

Ik denk slechts een onooglijke fractie te kunnen doorgronden van de strijd die je voerde met je dilemma's...

Ik aanvaard de verscheurende keuze die je hebt gemaakt, die je hopelijk rust heeft gebracht. Nu vlinder je nog vaak door mijn (en andermans) gedachten en roept vele goede herinneringen op. Die doen me moed houden.

En zou dat roodborstje, in het portiek van mijn nieuwe woonst fladderend juist toen ik onlangs even op vakantie vertrok, een groet van je kunnen lijken?

"I am a bird now."

(uit: brief aan lieve Marijke)


Als 10-jarige trokken Kathleen en ik een keertje helemaal opgetut naar de mis, met een paar van jouw vleeskleurige nylonkousen aan. We waren geschminkt, hadden ballerina's aan en we voelden ons net prinsessen. Prinsessen die naar de mis gingen.

We kregen wat vreemde blikken en niemand begreep dat jij dat toeliet.

Maar dat was net het ding: jij trok je niets aan van wat anderen over jou dachten.


Jij zat echt boordevol liefde en dat liet je ons voelen, elke dag. Jouw graag zien bleek uit 1001 kleine dingen.

Hoe jij ons kon troosten, gewoon door er te zijn. Door te luisteren, zonder oordeel. Hoe je mijn hartje masseerde, als ik verdrietig was. Maar evengoed mijn voeten, telkens wanneer ik mij niet goed voelde. Ik kan niet tellen hoeveel nachten ik naast jou heb geslapen, zelfs als ik al wat ouder was. Jouw nabijheid voelde veilig. Jouw zachte stem en jouw lieve lach werkten zalvend en geruststellend.

Love you, zei mijn mama elke keer als we elkaar zagen of hoorden. En ik antwoordde steeds met: Ik zie u graag, mama.

(uit: brief aan lieve mama)


Ik zit te dagdromen dat ik over een stille vijver zit gebukt. Waar jij dan achter me komt staan en meekijkt in de vijver. Waar ik je dan met onze kindjes zie spelen.

Maar vlug komen er kringen in het wateroppervlak waardoor je beeld vervaagt.

(uit: brief aan Eddy)


Wij hebben je dus nooit anders gekend dan met je grote verdriet. Toen we je afscheid voorbereidden, vertelde Vake dat dit grote verdriet je echt getekend heeft, dat het een grote grijze schaduw over je leven heeft geworpen die je nooit helemaal hebt kunnen wegschuiven.

Lieve moeke, ondanks je onzekerheden, je twijfels, je angst dat je toch niet zo'n geweldige moeder bent geweest, kan ik zeggen: je bent een moeder uit de duizend met een hart van goud. "Een stoveke", zoals iemand het verwoordde.

Je bent er nu niet meer. Maar je zal er nooit niet zijn.

(uit: brief aan lieve, lieve moeke)


We zijn zo dankbaar om vanop die 1ste rij te mogen zien hoe jullie basis steeds sterker werd, hoe jullie zorgden voor elkaar, elkaar de ruimte gaven om te groeien en 'te zijn wie jullie zijn'. Hoe jullie toekomst vorm kreeg, hoe jullie dromen stilaan werkelijkheid werden.

Je zal altijd een bijzondere plek innemen in ons hart, in ons gezin en familie.

Je liet ons zien hoe kwetsbaar een leven is. Voor dit soort pijn hadden we jullie net willen behoeden.

(uit: brief aan lieve, lieve Cas grote liefde van Mitte, onze schoonzoon, gezellige 'schone zoon'!)


Ik stel je voor als een sterretje, lief en klein en licht. Maar het liefst had ik je in mijn buik gevoeld en vast gehouden, dicht tegen mij aan. Mijn moederinstincten, oerkrachten als een rivier te laten vloeien. Hun weg te laten gaan. Soms voelt het alsof ik de riviertak droog heb gezet een dam heb gestuwd/gezet.

Maar het was niet alleen "mijn besluit". Ik denk dat jij dat vanuit het universum beter kan zien.

Moederloos door omstandigheden past beter. Door omstandigheden kwam jij niet. Door omstandigheden kreeg mijn kinderwens niet de volle ruimte, kwam het niet tot wasdom. Een deel van mij is daar verdrietig over. En er is ook een steeds groter wordend deel die tevreden is, vrede heeft en jou zo graag een andere liefdevolle moeder gunt.

Wat ik hoop is dat andere ouders, die zo graag een kindje willen, jou krijgen. Ik draag jou op aan hun.

(uit: brief aan mijn ongeboren kindje, lieve Rivka)


Uw dood heeft mij gebroken en ik werd heropgebouwd door een hoop verdriet, gemis en ook verantwoordelijkheden. Er was niemand om voor mij te zorgen, dus heb ik dat zelf gedaan. Mijn gevoelens, daar was geen ruimte voor. Die verdwenen achter slot en grendel. Maar door op te groeien komt dat steeds meer naar boven, dat onverwerkt verdriet. Ik heb de juiste mensen daarvoor gevonden. Ze weten nog lang niet alles, maar het is al een begin.

Elke dag denk ik aan je. Ik mis je zo hard dat het pijn doet. Ik mis een steunpilaar, ik voel mij niet klaar om op te groeien. Ik heb je nodig, ik mis je. Mijn binnenkant gaat kapot van verdriet, wil niet meer leven zonder jou. Maar de buitenkant lacht, leeft verder. Met opgeheven hoofd.

Je zit veilig in mijn hart en herinneringen. Daar kan er jou niets gebeuren. Ik zie u graag.

(uit: brief aan papa)


Je te moeten missen doet me steeds opnieuw belanden in het grootste verdriet en de grootste eenzaamheid.

Ik wil zo graag nog eens verzinken in je sterke armen en vooral: je nog eens 'moedertje' horen zeggen.

(uit: brief aan lieve Sanderman)


Waarom kunnen we elkaar niet meer in de ogen kijken. Ik ben zo ontzettend ontgoocheld in jou.

Probeer te luisteren en hou je aan onze afspraken.

Dan pas kunnen we apart goed verder en samen iets betekenen voor Alba.

(uit: brief aan Wouter)


Hetgeen je hebt beleefd in die jaren 14-18 moet je getekend hebben voor het leven, alleen spijtig dat je heel dit gebeuren alleen hebt moeten dragen en verwerken.
Terugkijken en zoeken naar je verleden brengt je wat dichterbij.

(uit: brief aan Pepe)


Jij hebt ons zoveel geleerd, ons met 2 voeten op de grond gezet. Je hebt ons leren relativeren en leren inzien wat er nu eigenlijk echt toe doet. 

Ik koester elk moment dat ik in jouw grote indringende bruine ogen mocht kijken, met jouw lange gekrulde wimpers.

Je lach is in mijn geheugen gegrift, net omdat die zo zeldzaam was maar ooo zo kostbaar.

We hebben geleerd wat onvoorwaardelijk graag zien is en dat dit ook gepaard gaat met loslaten.

(uit: brief aan lieve, lieve Line)


Weet je wat ik je zo graag wil vertellen.
Ons huisje is verkocht en ik heb nu een appartementje. 

Jij blijft voor altijd in mijn hart.

Bedankt voor wat je voor mij betekent.

(uit: brief aan lieve schat van mij)


Jij was niet de vader die heel veel knuffels gaf of die telkens weer opnieuw zei: "Ik zie je graag."

Maar ik weet dat je van mij houdt.
Dat je trots op me bent.
Jouw laatste woorden aan de telefoon blijven me voor altijd bij!

Je huilde en was bang. Misschien wist je ergens wel wat komen zou...
Maar ik was niet klaar om afscheid te nemen. Ik sprak je moed in! Je mocht niet opgeven!

Maar had ik toen geweten wat ik nu weet, zou ik wel gezegd hebben dat ik je graag zie.
Dat je de beste papa bent, dat je een groot voorbeeld bent geweest...

(uit: brief aan Vake)


Ik heb jou eigenlijk lang onrechtstreeks kwalijk genomen dat je gestorven bent. Want dat heeft ervoor gezorgd dat ik in een huis van een gebroken relatie, gestagneerde rouw en angst ben geboren. Het spijt me Loes, dat heb jij toch helemaal niet zo gewild. Niemand treft schuld. Dus ook ik niet. 


Toch heb ik heel lang het gevoel gehad dat ik er niet mocht zijn. Dat ik te veel was, er geen ruimte voor me was.
Loesje, Ik wil jou eren door van mijn leven het beste te maken. Vol, intens, in liefde en kracht.

Ik wil ook alle wrok loslaten die ik heb naar mijn ouders te gevolge van hun rouwen of niet rouwen. Alles is goed. Je was een geschenk. Op alle manieren.

(uit: brief aan lieve Loes, Loesje)


Ik ben gestopt met het tellen van 'de tijd zonder jou'.
Ik ben gestopt met het ruiken aan je sjaal, uit schrik dat de geur niet meer de jouwe is.
Ik ben gestopt met naar je graf te gaan.

Ik ben er eigenlijk nooit geweest.

Omdat de dood, die eeuwige stilte, niet bij je past.

Omdat ik me je nog steeds zo levendig herinner.

(uit: brief aan Caroline)


Na jaren met een slot op mijn emoties te hebben geleefd, is mijn verdriet beginnen stromen.

Door pijn & verdriet voel ik dat jij veel voor mij hebt betekend, terwijl ik mezelf wijsmaakte dat ik te klein was om te snappen wat er was gebeurd. Ik omarmde pijn & verdriet want het was eindelijk het eerste teken van een emotionele band met jou.
Maar ik wil meer voelen dan dat. Ik hoop te bekomen dat ik van jouw verhaal veel meer ken dan het trieste pijnlijke einde dat het kende. Zo kan ik hopelijk mijn hart vullen met mooie & warme verhalen over jou.

(uit: brief aan liefste mama)


De afgelopen dagen heb ik me laten meevoeren op mijn gedachten, waarin zowel hele mooie als ook lastige herinneringen de revue passeerden.
Ik troost me met de gedachte dat we met de zussen bij jou waren en dat je je omringd hebt geweten. Hoewel je niet meer kon spreken, deden jouw ogen dat wel... en ik denk dat ik op dat moment, de afstand die ik de laatste jaren soms voelde te aanzien van jou, heb weten te overbruggen. Dus vake, dit brengt me dan ook tot mijn laatste wens voor jou: ik wens je, uit de grond van mijn hart, hele sterke vleugels op jouw laatste reis.

(uit: brief aan va/vake)


Het feit dat jouw leven is blijven stilstaan op je 17de verjaardag is allesbehalve eerlijk en het doet me veel pijn. 

Op 23 oktober denk ik samen met onze vrienden van +13 nét nog iets meer aan jou.

Ik vind het belangrijk dat we over je blijven praten en herinneringen ophalen.
En jouw schaterlach ben ik zeker nog niet vergeten.

(uit: brief aan liefste Noor)


En dat ik ze mis...

(brief aan mamie en papie)


Wat mis ik je... jullie...
De veilige haven die jullie koer was. Je geborgenheid, veiligheid die ik bij jullie mocht ervaren..
Het borstelen van mijn haren, hoe graag zou ik in de spiegel kijken en jou zien oma, vlijtig mijn haren aan het borstelen... vol liefde.

(uit: brief aan lieve lieve oma, opa)


Ik doe wel mijn best, maar het lukt mij niet altijd.
Ik zie je nog steeds heel graag, laat nog iets horen.
(uit: brief aan Patje)


Ik mis je elke dag. Soms heel veel, soms een beetje, maar altijd mis ik je.
Ik draag je met me mee, altijd & overal. In mijn hoofd & hart.

(uit: brief aan mijn lieve kleine broer)


Je leek een onbezorgde kerel naar de buitenwereld, maar blijkbaar had je meer zorgen dan we wisten. Zo onstuimig als je was, zo stil en verward was je vanbinnen. Weet dat we altijd van je houden en hopen dat je op een mooie lange reis bent.
(uit: brief aan lieve Thibault)


Liefste meetie en opa, ik mis jullie superhart!

(uit: brief aan liefste meetie en opa)


52 jaar geleden, toen je bijna 6 maand jong was, vonden wij jou levenloos in jouw bedje.
Wij blijven aan je denken en wij herinneren jou als vrolijke baby die zoveel plezier had met jouw zusje die de blokjes op jouw kinderstoel klopte. Hilarisch om te zien en te horen.

(uit: brief aan lieve Hans)


De zon kwam erdoor tijdens jouw dienst en de vogels fladderden rond, ik voelde de druk die al 4 jaar in mij zat sedert Suzy weg was. Die druk verdween met alle spanningen en ik had het gevoel dat jullie samen waren. Daar trek ik mij aan op, hoe moeilijk het ook is.

(uit: brief aan schat)


We waren twee zottekes tezamen. Eén van de mooiste momenten was toen we in de ochtend door het raam van de slaapkamer aan het zingen/roepen waren. Door heel het gebeuren is mijn familie wat uit elkaar gevallen, maar de band met mijn klein nichtje en oma is enorm sterk geworden.

Ik probeer er zoveel mogelijk voor hen te zijn. Het is alleen soms moeilijk omdat ik niet echt een plekje heb om bij terecht te kunnen.

(uit: brief aan tante Suzy en mijn twee opa's)


Mama, ik mis jou.

Ik ben nog boos op jou. De wereld verandert met de jaren, met de maanden, met de weken, met de dagen.
Wanneer zal het stoppen: met mijn dood. Ik zoek er niet naar, maar waar verdien ik het aan dat er nog leven is voor mij.
Ik heb alles meegemaakt wat jij hebt meegemaakt met papa.

(uit: brief aan liefste mama of haat mama)


De reden dat ik jullie een brief schrijf is omdat ik mij ongelofelijk schuldig voel om wat ik jullie heb aangedaan.

Ik hoop dat de pijn een beetje minder zal zijn.
Ik hoop, lieve ouders, dat jullie me hebben vergeven en ik zal jullie altijd in mijn hart dragen en nooit vergeten.

(uit: brief aan lieve ma en pa)


Je bent zo snel vertrokken. Ik heb geen dag kunnen zeggen. Niet in je leven, en ook niet daarna. Ik zou je willen vertellen dat het me spijt dat dit jou is overkomen. Dat het me spijt dat het je zoveel pijn deed. Ik wou dat ik kon zeggen dat de wereld rijker was doordat jij er in bestond, maar dat de wereld je ook pijn deed.

(uit: brief aan beste Elise, liefste Liesje)


Ik was niet klaar voor jouw vertrek. We hebben niet eens afscheid kunnen nemen.

Ik was bang voor de dood, nu ben ik bang van het leven. Ik kan niet zonder jou.

Ik mis je als ik alleen ben en ik mis je nog meer in gezelschap want je hoort er bij te zijn.

Ik wil 'ons' leven terug!

(uit: brief aan mijn levenspartner Dré)


Jullie vertrek heeft mijn leven donker gemaakt, alsof het nooit meer dag wordt.
Een diep gat dat nooit meer dicht gemaakt kan worden.
Ik ben zo alleen, zoveel verdriet.

Niemand om bij weg te kruipen, om raad te vragen.

De pijn is soms onhoudbaar dat ik zo graag naar jullie wil komen.

(uit: brief aan liefste mama, liefste papa)


Ik denk vaak niets te voelen, intense blijdschap of trots sowieso niet, maar wel verdriet.
Verdriet om de leegte die jij achterliet en die niet meer zomaar kan worden gevuld.

Ik mis je aanwezigheid, zonder te weten wie je bent. Was je in staat mij geborgen te laten voelen, gewenst, gewaardeerd?

Jij bent ook heel lang onbespreekbaar gebleven. Niet bewust, maar toch. Dus je bent verscholen gebleven, verborgen, onzichtbaar. Maar je bent mijn basis, mijn begin, mijn hart en mijn gemis.

De pijn en het gemis zijn er nog altijd. Die gaan nooit meer weg. Maar je bent niet meer onbespreekbaar. Je wordt stapje bij beetje zichtbaar. Ik weet dat je bij me bent. 

(uit: brief aan lieve mam)


Hoort ge mij soms niet heel hard roepen?

Vraag eens aan God of hij kan helpen. Ik mis je nog elke dag. Kun je niet met de sneltrein terug komen?

(uit: brief aan lieve Fons)


En nog zoveel 'onzichtbare woorden' rijgen zich aan elkaar vast. 
Ze nemen ons mee... in de 'stem' van de zee. Waar geluiden samenvloeien. 

Die geluiden komen van overal.

De oorsprong van die geluiden is niet gekend, hun afstand is verbazingwekkend.

(uit: brief aan Rosette)


Eigenlijk denk ik meer aan jou dan ik ooit verwachtte. Ik besef nu dat het liefde is, een overvloed die ik je nu graag zou geven en laten voelen. Mijn woede heeft plaats gemaakt voor verdriet en rouw. Dat laatste baart me zorgen, want ik weet niet hoe ermee om te gaan en te dragen, laat staan te verwerken.

Ik vraag me nog het meeste af wat je ons zou willen meegegeven hebben mama.

Het is een kwetsbaar zijn nu.

(uit: brief aan liefste mama)


Ik moet vaak denken aan het huisje om de hoek, waar jullie altijd waren. Jullie samen, allebei in jullie zetel in de veranda en in de winter zat je gezellig samen in de living, waar het altijd warm en uitnodigend voelde.

Het was alsof dat huisje om de hoek het hart van onze familie was, een plek waar iedereen welkom was.

Nu jullie er niet meer zijn, is dat huisje om de hoek anders. Het voelt stiller en leger, maar de herinneringen zijn nog zo levendig.

Dankjewel voor de liefde, voor het altijd klaarstaan en voor de warmte die jullie mij gegeven hebben.

Jullie blijven altijd in mijn hart.

(uit: brief aan lieve ma en pa)


Lieve Lio, klein man, je papa en ik stonden voor de moeilijkste keuze in onze levens. Jou moeten laten gaan en de zwangerschap stopzetten. Het mooiste mannetje, onze kleine beschermengel. 

Er kwamen heel wat emoties los bij heel ons gezin. Je papa die voor het eerst afscheid nam, je zus de je niet meer voelde bewegen in mijn buik. Maar vooral bij mij kwam het hard binnen.

Samen zochten we een manier om je in onze dagelijkse dingen te betrekken.

Er gaat geen dag voorbij dat we jou niet benoemen.

(uit: brief aan lieve Lio)


Beste lieve Paul, je bleef de 'lijm' tussen je broers. Je hebt er altijd voor gezorgd dat we minstens één keer per jaar samen kwamen. Dat was niet altijd vanzelfsprekend want we wonen ver van elkaar.

Later, het toeval wilde dat juist wij twee, gij toen 63 en ik 65, in Paal kwamen wonen en dat heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht Zo was je niet alleen mijn broer, maar werd je ook mijn beste vriend. We vertelden alles aan elkaar en bespraken de meest rare dingen en hadden het zelfs regelmatig over de dood. Je was er zeker van dat je als eerste van de zeven broers zou sterven, al was daar toen helemaal geen aanleiding toe.

(uit: brief aan beste broer Paul)


Het toeval wil dat ik nu iedere middag tijdens het lunchen in El Gouna, een zeilbootje zag in de verte. Er was wind in El Gouna. Is mijn Captain dan toch vroeger dan ik in El Gouna geraakt? Het was zalig om te zien. Ik voel hem overal en ik zie hem overal. Het geeft me extra kracht.

Toeval bestaat niet. Er zijn zoveel mooie dingen gebeurd de laatste maanden. Elke dag komt er wel een stukje van de puzzel bij, de puzzel wordt groter en groter en de puzzel blijft kloppen. Mooi toch?

Wees op tijd om te genieten, wees op tijd om te antwoorden, wees op tijd om mensen te ontmoeten, wees op tijd om beloftes na te komen, wees op tijd om je niet al te serieus op te nemen, wees op tijd om de negatieve mensen ver weg van je te houden. Dit kost, in sommige gevallen, teveel energie. Leef eerst voor jezelf & dan misschien, heel misschien, kan je iemand op sleeptouw nemen, heel even misschien. Wees op tijd om eens goed zot te doen, en wees zeker op tijd om dankbaar te zijn, nu het nog kan. Het kan zo snel keren.

(uit: brief aan Hugo)


In moeilijke tijden was je altijd een steun voor mij. Alleen zag ik het niet, maar je hield vol, dag na dag, week na week, een oprechte steun. Nu sta ik voor een steile wandeling, eigenlijk een steile berg, een berg van verdriet en schuld. Schuld aan wat er gebeurd is die ochtend. Een vraag aan "wie"??? Heb ik je die nacht te vroeg laten gaan? Niemand kan mij het zeggen, ik blijf alleen met die vraag achter.

Ik kan je niet vervangen, al zou ik dat nu zeker willen. Maar niemand op deze aarde kan jou vervangen voor onze Floris en ikzelf, niemand, niemand. Ik zal mijn allerbest doen, maar jij was alles voor hem, ALLES.

(uit: brief aan Ann, een liefdevolle Ann)


Je deed je naam eer aan, lieve schat: de gave om een glimlach op het gezicht van mensen te toveren.
Je liet mensen lachen.
Maar je had ook een zeer kwetsbare, gevoelige kant. Licht bestaat niet zonder duisternis, meer zelfs..."Alleen als we dapper genoeg zijn om de duisternis te ontdekken, zullen we de oneindige kracht van ons licht vinden."

Gevoeligheid is verfijning van de ziel. Een groot deel van mij schreeuwt om rond de pijn en het gemis heen te lopen, maar dat werkt zo niet. Er is geen weg rondom heen, we kunnen enkel diep in het gevoel blijven gaan en jou eren in alle mooie gedachten en beelden die we van jou hebben. De vele mooie herinneringen zijn een krachtige lichtstraal die nu de donkere mist doorklieft.

Je hebt zoveel moois gerealiseerd in jouw jonge leven, we vergeten dat nooit. Jij leerde ons: "lief zijn is cool! Nothing Beets kindness." 

Er is nu een "voor" en een "na", sedert die verschrikkelijke 21/01/24. Rouw is liefde, verdriet en liefde zijn met elkaar verbonden, joy knows grief. We houden van je, lieve schat!

We gaan je nooit vergeten, we blijven jou eren.

(uit: brief aan lieve, lieve Isaak, Allerliefste schat)


Op mijn hart zit een zwarte vlek. Soms zo klein als een speldenkopje, andere dagen lijkt het eerder op een uitgedijnde vlek die een vulpen wel eens onbedoeld achterlaat. Het kan mijn hart overnemen waardoor ik meer verdwijn op de achtergrond. Ik wou het stipje graag weggommen of negeren, maar het is hardnekkiger dan ik dacht.
Mémé en pépé, het spijt me voor mijn ongeloof in het leven en de toekomst die nu heerst.

Ik ben geknakt. Ik voel me zo teleurgesteld en gekwetst. Anderzijds weet ik dat jullie mij nooit daarop zouden afkeuren. Weet dat ik jullie nog steeds graag zie.

(uit: brief aan mémé (en pépé)


Nooit gedacht dat de afgrond nog dieper, nog donkerder kon... Maar gelukkig kon ik tijdig zien dat geen nacht zo donker was dat er geen morgen volgde...
Voor het eerst mocht ik toelaten mijn eigen geluk en welbevinden uit mezelf te laten komen.

Het kleine angstige kind in mij met uitreikende handjes gerust te stellen, op te tillen, geborgen en veilig te koesteren, het mag er zijn nu.

(uit: brief aan beste Manon Julie Marie)


Een brief naar de hemel, wat zou ik jou liever alles vertellen terwijl je in mijn armen ligt. Liefst zou ik, terwijl ik over je zachte kaakjes zou wrijven, jou vertellen over alle mooie dingen in de wereld.
Het zal nu anders moeten, maar ik neem je mee, naar waar ik ook ga.

(uit: brief aan lieve, kleine, perfecte Lukas)


Ik mis je, maar toch weet ik dat je hier bent.

Je ademt troost, vrede en hoop in alle mensen die jij liefhebt en die jou liefhebben.

(uit: brief aan lieve Joke)


Ik heb je niet in mijn armen kunnen nemen en afscheid kunnen nemen, geloof mij: dat is erg.

Wanneer het niet goed gaat, ben je zeker in mijn gedachten.

(uit: brief aan mijn overleden dochtertje Lisselotte)


Er is zoveel gebeurd. Ik groeide verder op. Ik maakte pieken mee. En dalen. Landschappen die ik niet met je kon delen, maar die je ook kent en ook hebt bewandeld.

Het lijkt niet lang. Je bent er nog vaak. In mijn hoofd. In mijn hart.

Soms vraag ik me af hoe het zou zijn als je er nog was. Of langer was gebleven. 
Soms zou ik willen dat je er was. 

Maar dan sluit ik mijn ogen.

En ik voel, dat je er nog bent.

(uit: brief aan lieve meme Simonne)


Toen Stef bij papa was, was mama mij komen halen om ook naar papa te gaan. En ze duwde mij echt, en hield mij heel stevig vast, maar ik wou dat echt niet. Ik wou papa niet zo herinneren, dus ik heb mij losgemaakt en gezegd dat ik dat niet wou. Van het hele gebeuren heb ik helemaal niks gevoeld, de knop is vanaf het moment dat de deurbel ging uitgezet en nu staat die nog steeds uit.

(uit: brief aan papa)


We weten niet waar je bent, maar we vinden jouw liefde wel diep in ons hart.

(uit: brief aan liefste schat)


Papa, heb je gezien dat ik jouw bakboek met jouw recepten gevonden heb? En een figuur in hout dat je op school had gemaakt om speculaas te maken in dat figuur.

Samen met je goede vriend Cyriel gaan we dat figuur gebruiken en samen speculaas maken.
Mama, van 4 oktober ben je nu ook bij papa en Wappi. Plots, sinds je er niet meer bent, heb ik zo een groot angstgevoel. Kijk je met papa en Wappi nu samen mee van hierboven?

Tot in dromenland.

(uit: brief aan papa en mama)


Jouw overlijden was de druppel die de dam in mij heeft doen barsten. Er brak iets in mij wat al lang gebarsten was. De weg terug naar boven, uit de diepe put, was lang, moeilijk en confronterend. Ik ben toen in mijn verleden beginnen graven en heb aan mezelf gewerkt. Nu besef ik dat ik geen tijd heb genomen/kunnen nemen om jouw verlies te verwerken. Het komt nu... en het is groter dan ik had gedacht.


Hoewel het verdriet om jou veel ouder is, denk ik je soms nog te zien op straat. Als ik een oudere dame met blond haar in de massa zie, denkt een rare kronkel in mijn hoofd soms: "Oma?"

Maar jij bent het niet. Jij bent het jammer genoeg nooit meer.

Ik mis jullie en ik zal jullie nooit vergeten. Jullie aanwezigheid zoekt alleen nog een plekje om zich te nestelen in mij.

(uit: brief aan opa en oma)


Na een lange slepende ziekte ben je die dag (een zonnige dag) in mijn armen gestorven. Ik was toen 33 jaar. Mijn zus en broer en mama wisten niet wat te doen. Ik wel, ik liet je niet alleen sterven, we hebben dit samen gedaan. Ik weet nog steeds wat ik allemaal zei tegen jou. Ik hoor nog steeds je laatste adem die je uitblies, ik ruik je nog en hoor nog steeds hoe je mijn naam zei, echt jouw stem.

Ik mis je papa en ik mis evengoed mama. Ik vind dit enorm zwaar, ze was mijn beste vriendin!!!

(uit: brief aan papa en (mama))


Ik wou je via deze weg maar even laten weten dat alles nog steeds goed gaat!

Ik mis je Pa! Ik heb soms je wijze raad en steun nog altijd nodig hoor.

(uit: brief aan pa)


Het speelt me dan ook nog vele momenten parten. Dat ik niet de voorbeeldige zoon was die je voor ogen had.

Ik moest echter de strijd met mezelf aangaan. Zelf doen wat ik had te doen! Niemand kon dat voor mij doen.

Op dit moment is dat dan ook gebeurd. Ik hoop dat ik je vandaag en nog vele dagen, weken, jaren... trots kan maken.

Dat je in de mogelijkheid bent mij te zien. Dat ik mijn demonen heb overwonnen.
(uit: brief aan Moeder)


We huilen, hebben zoveel vragen maar jij kijkt en zwijgt. De blik in jouw ogen is hol, leeg, je kijkt door me heen. Ik besef dan dat ik jou kwijt ben.
Ik heb ook de indruk dat jij niet geholpen wil worden. Ik voel me zo machteloos.

Jij hebt je keuze reeds gemaakt en zoekt een manier om die keuze waar te maken, alleen is het nog niet duidelijk wanneer. 

Niks aan de hand, zwijg en bemoei je niet.

Ik ben zelf toeschouwer geweest van wat zich afspeelde in jouw leven. Ik heb steeds geluisterd, nooit geoordeeld, heb jou wel steeds een spiegel voor gehouden en aangegeven wat ik vond dat goed en niet goed was, in welke ongezonde situatie je leefde. Maar ik stond achter jou, voor jou, omdat je mijn zus bent en omdat ik je graag zie en je onvoorwaardelijk steun.

Ik ben jou verloren en dan ook nog het enige wat me rest van jou: je kinderen.

Ik heb je zoveel gevraagd wat er was en jouw antwoord was duidelijk: je wou niet meer leven.

Waarom heb jij gekozen voor de stilte en mij opgezadeld met een trauma.
Ik heb nooit gevraagd om inkijk te krijgen in jouw leven, nooit. Maar ik was er voor jou en heb jou niet kunnen redden.

Nu moet ik leven zonder jou, pijnlijk, de tranen rollen over mijn wangen.

Ik moet op zoek naar een manier om de gruwelijke feiten, jouw morbide wanhoopsdaad en het geen contact hebben met jouw kinderen een plaats te geven.

Ik moet rekenen op mezelf maar soms zou ik ergens van jou een signaal willen krijgen dat wat jij deed jouw eigen keuze was en ik verder kan met mijn leven.

(uit: brief aan Val)


Nu ik jullie beiden niet meer heb, vind ik misschien de woorden, de juiste?

Nog altijd krijg ik de krop in de keel als ik over jou praat, papa.
Dit gaat nooit over. Ik blijf je missen, hard missen.

Tegelijk ben ik fier dat ik jouw dochter ben met jouw eigenschappen.


Mama, je leefde 'klein' en soms moeizaam maar soms ook 'blij'. En altijd bezorgd, overbezorgd. Je hield van ons, al kon je dit soms moeilijk tonen. We voelden het wel.

Mijn vroegere 'thuis' is nu vervangen door een ander nest dat warm en erg liefdevol is.

mama en papa, voor jullie blijft daar ook een kamertje vrij.

(uit: brief aan liefste papa en mama)


Ik mis jou enorm. Pas op mijn 22 jaar wist ik dat jij mijn moeder was. Je hebt daar zeker veel onder geleden.
Wij doen dapper voort, al is het soms vechten tegen windmolens.

(uit: brief aan lieve mama, meme)


Ze zeggen dat een vader-dochterrelatie heel speciaal is. Jammer genoeg heb ik dit gevoel nooit kunnen meemaken. Soms hoor ik dan verhalen over je en ik probeer, heel hard zelfs, maar tevergeefs blijven die fragmenten ergens vaststeken alsof ik ze niet mag zien.

Tot op de dag van vandaag als ik ga slapen en de nacht helder is, zoek ik nog steeds naar jou. Mijn sterretje...

(uit: brief aan papa)


Wat ik je in die tijd kwalijk nam, was dat mama het leed dat je werd aangedaan compenseerde met extra aandacht en zorg. Ik was haar kwijt.

Later vonden we elkaar en werden soulmates voor het leven, de oude rivaliteit was weg. En zo is het gebleven...

Wat ooit begon als kat en hond, is tientallen jaren een soort bromance geworden, met een gemis waar ik nog steeds geen woorden voor vind.

(uit: brief aan lief Ruudje)


Ik vervaagde meer en meer in je gedachten maar toen je me zag, was er altijd een grote glimlach.
Ik was er bij je laatste reis, het was een hevige strijd! Toch mooi dat ik bij je afscheid mocht zijn, ik beloof je dat ik er steeds zal zijn voor Kees en Stijn!

Ik zal je nooit vergeten!

Waar veel liefde was, is veel diepe rouw!

(uit: brief aan lieve zus)


Maar wat ik je vooral wil vertellen: jij hebt mijn leven bepaald omdat je mij hebt gemaakt tot wie ik geworden ben en daarvoor ben ik dankbaar.

Iedere vraag die ik je stelde - en dat waren niet altijd de gemakkelijkste vragen - werd beantwoord.

Je maakte je er nooit vanaf, je wimpelde niets af.

Ik geloof niet in een leven en in een weerzien na de dood, maar dat ik jouw aanwezigheid nog steeds ervaar is de grootste troost.

(uit: brief aan mijn lieve papa)


Wat zou ik nog zo graag ons liedje samen zingen, zoals we dit in mijn kindertijd deden.
Jij, mijn zus en ik luidop zingend de trap op, om te gaan slapen.

(uit: brief aan lieve, lieve mama)


Ik merk het meteen als ik de kamer binnenkom, de sfeer is anders, killer, ruiger ook, harder. Het daglicht is scherper tussen de dag die zich buiten ontvouwt en het leven dat zich binnen zachtjes ontsluit.
De tijd tussen die diepe, bijna gorgelende uitademingen werd korter, tot mémé op een punt de hele tijd naar adem leek te happen. Niet zoals je dat doet bij ademtekort, of bij een inspanning, neen ik kan het niet beter beschrijven als een loslaten, een uitademen alsof je iets moeilijk of een ongewenst gevoel wil loslaten, een doorgedreven en diepe zucht. Met de laatste adem leek alles weg te gaan uit de kamer en toen heb ik haar omhelsd en geweend.

Het afscheid van mémé was niet alleen afscheid nemen van een alwetende moederfiguur, maar ook, en op belevingsniveau zelfs vooral, afscheid nemen van die kleine jongen, het kleinkind in mezelf.

(uit: brief aan mémé)


Zelf heb ik je niet te zien gekregen. 
Als verrassing hadden we aan niemand verteld dat het een tweeling werd. Toen bleek bij de echo dat jij zou sterven, bleven we dit verzwijgen. Over jouw geboorte en dood bezat ik geen enkel document. Jij was er en mag je plaats hebben in mijn leven en dat van je twee broers Carl en Sam.

(uit: brief aan lieve zoon Rik die ik nooit zag)


je bent nu bij de vele anderen

die ik heb laten gaan

het is een grote sterrenhemel,

Gevuld vol stralende zielen

hier heel ver weg vandaan.


en ook al lijken de dagen wat donker 

en is er groot gemis

onthoud ik vooral dat

zolang ik weet heb van die sterren en de maan

de nacht nooit echt helemaal donker is.


Ik zal altijd van je houden mijn kleine ster

(uit: brief aan lieve kleine Stjerne)


Ik zal zoveel vertellen over je, papa. Want je bent de beste papa & opa. Het doet pijn. Ik moet je nu koesteren. Ik denk dat ik het wegduw...
Ik ben laatst terug geweest naar die wachtzaal, waar we samen zaten om de drie maanden. Ik wou met de arts spreken.

Het was alsof je naast me zat... Ik zat op dezelfde stoel en jij naast me en glimlachte naar me. Papa, ik zie je heel graag. Ik mis je en koester je. Je bent mij. Je bent niet weg. Je bent mijn hart!

(uit: brief aan lieve papa)


De tijd dendert voort en ik kan je vertellen 'Moeske', verdriet dwaalt rond en zoekt zijn plaats. De pijn verzacht en slijt als een steen die erodeert onder de kracht van moeder natuur. Het gemis blijft echter groot.

Ik ben nog steeds ontroerd door je heengaan en kijk nog elke dag vol bewondering en met respect terug op je leven.

Een leven dat in teken stond van eenvoud, zorg en verbinding. 

Lieve Mustapha, je leeft voort in elk van ons en zit diep in ons hart.

(uit: brief aan lieve Mustapha)


Iedere zondag was dat onze vaste gewoonte om te komen bij jou en papa. Nu bijna 6 jaar later blijft zondag vaak een moeilijke dag voor me. Ik mis jou, liefste mama.

Je laat een heel grote leegte/gemis na... Ik heb je veel te weinig gezegd dat ik je graag zag en veel te weinig appreciatie in het algemeen gegeven. Dat spijt me! Ik hoop dat je het ergens wel beseft hebt!

(uit: brief aan liefste mama)


Iedere dag of nacht dat ik aan je denk, krijg ik spontaan een lach over mijn lippen. Je was steeds die verbindende en warme mama, met een open blik op de wereld, de mensen. Je leerde ons steeds opnieuw niet te oordelen, nog te veroordelen. Je leerde mij tevreden zijn met zoveel kleine dingen, kleine gelukjes. 

Je cijferde jezelf weg om je goedheid met de ander te delen..., opdat niemand verdrietig moest zijn. Je leven was goed zoals het was. Al beseft niemand ooit wat je allemaal te verduren had...

(uit: brief aan m'n liefste mama)


Wij koesteren de vele fijne momenten... Samen lotto spelen en nooit 1 euro winnen, maar wel volop plannen maken indien we toch bij de winnaars zouden zijn.

Jullie zijn samen op laatste reis vertrokken, ons achterlatend. Maar de stempel op ons hart zal nooit verdwijnen.

(uit: brief aan Serge en Jeanne)


We hadden zoveel gemeen... Jij danste volop terwijl ik mijn tranen niet kon bedwingen. 
Je was een papa uit de duizend. Ze missen je nu al verschrikkelijk.

Hoe ouder je werd, hoe meer je openbloeide. Men vond je een fijne man. 
Je had zoveel kracht om door te zetten, ook om anderen en vooral mij in moeilijke momenten er door te trekken.


Op het einde van de pier sloten we elkaar in de armen. De avondzon was heerlijk. De zee kleurde prachtig en de zeilschepen gleden voorbij. Maar het was o zo pijnlijk en ik wou zeker niet huilen.

Met je laatste krachten opende je toen nog eens je ogen en streelde over mijn wang.

Ik weet niet hoe ik zonder jou verder moet. Wat ik wel weet, is dat als je enigszins kan, verder over ons zal waken.

(uit: brief aan mijn lieve man Joke)


Mijn soulmaatje is onze papa, die trekt ook aan hetzelfde zeil in dezelfde richting.

De toekomst brengt raad, alhoewel ik een grote planner ben en die onzekerheid maakt me ook kapot. 

(uit: brief aan jou)


Na 12 jaar voel ik nog steeds dat je bij me bent.
Jij bent toch ook die ekster die er altijd is op belangrijke momenten?

Ik vind het nog altijd intriest wat jou overkomen is. Hopelijk voel je je goed daar aan de overkant.

Ik zal je nooit doodzwijgen. Aan ieder die het wil horen vertel ik over jou. 

(uit: brief aan liefste Karl)


Je was onmiddellijk heel aanwezig bij ons. In onze fantasie zagen we je al ravotten en kattekwaad uitsteken met je oudere neefjes Fil en Dré.

Lieve kleinzoon, afscheid nemen van jou doet pijn, maar toch wil ik je bedanken om je oma en mij even te hebben laten proeven van het grootouder zijn.

(uit: brief aan liefste kleinzoon)

Ergens kan ik er wel vrede mee nemen dat je bent heengegaan. Je zag te veel af, het was een ondraaglijk lijden.

Ook voor mij om je zo te zien. Ik heb alles met je meegevoeld. We waren te fel verstrengeld.

Treza, make, moeke,

Wat hebben we mekaar toch graag gezien.
Dank voor de liefde die je ons gaf.

In onze gedachten zal je altijd een zonnetje zijn.

(uit: brief aan liefste make)


Mis ik je? Ja! Elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde. 
Ik mis je te knuffelen, je te kussen, je te plagen en ook soms ruzie met je te maken. Ik mis je stem.

Ik mis erg om je levendige liefde voor mij te voelen.

Maar ik weet dat ze er is, nog steeds en voor altijd. Net zoals mijn liefde voor jou is. Dit is wat blijft,

alle mooie herinneringen en onze liefde voor elkaar, voor altijd voor ons.

(uit: brief aan Lydia, mijn liefde, liefde van mijn leven)


Als ik terugblik op het voorbije leven

is één ding mij sterk bijgebleven

wij trokken samen aan dezelfde koord

en bleven trouw aan ons gegeven woord

(uit: brief aan liefste moe)


... Al denk ik dat ik misschien wel altijd aan jou denk, sinds je er niet meer bent. 

Soms valt dat (te) zwaar, maar vaak vind ik het ook mooi, missen is ook gewoon liefde.

En met hoe vaak ik aan je denk en hoe hard ik je kan missen, is er wel heel veel liefde.

Ik hoop dat je dat voelt, waar je ook bent nu. 

(uit: brief aan nonkel)


Jij mooi mens, ik mis je.

Je bent gevlucht, maar nooit verdwenen.

(uit: brief aan Olivier maatje)


Ik weet eigenlijk niet hoe ik me moet voelen over jou.

Je hebt een belangrijke rol in mijn leven gespeeld en ik denk niet dat ik ooit ga weten hoe ik je moet zien, maar ik vind het jammer dat ik je op deze manier moet verliezen.

(uit: brief aan opa)


Sinds de dag dat ik jou verloor, zie ik dagelijks een roodborstje. Het kleine vogeltje duikt overal op. Met zijn helderrode borst en rustige blik lijkt het haast een boodschap te brengen. Elke keer dat ik het zie, brengt het een moment van stilte en een herinnering aan jou.

(uit: brief aan lieve broer)


Ik ken jou niet, ook omgekeerd is dat het geval, en dat vind ik heel jammer want ik denk dat wij het zeer goed zouden vinden met elkaar.

Ik heb weinig verdriet om jouw afwezigheid, wel een groot gemis naar hoe het zou zijn als je er wel nog was.

Jouw afwezigheid in ons leven, wordt regelmatig besproken, gelukkig maar want zo leer ik je kennen.

Ik denk vaak aan jou, ik spreek tot jou en ik geloof dat jij diegene bent die in al mijn dringendheid ervoor zorgt dat ieder kruispunt groen licht geeft.

(uit: brief aan opa, opa Ghislain of Ghislenus Eduardus Meerman)


Ik voel nog steeds je hand in die van mij. Je hand die stilaan wegebde wanneer alles voorbij was.
... met jouw hand in de mijne ben je weg gegaan. ... geen hand in de mijne, geen afscheid genomen.

Drie mensen waar ik heel veel van hou. Ze zijn er niet meer. Weg voor altijd.

Na vier jaar donkerte komt er hier en daar een lichtje piepen die mij doet zien dat het leven toch nog de moeite waard is. 

(uit: brief aan pa, ma, mijn grote broer)


Ik ben blij want jullie hebben een mooie dag voor ons gemaakt.

(uit: brief aan grote meet, grote peet en groot nonkel)


Ontzag, bewondering, respect, gracieus, intelligent, vastberaden, liefdevol, eerlijk... het is maar een greep uit alle naamwoorden die ik met jou zal blijven associëren, nu en voor altijd. 
Maar wat jij voor mij bent, en altijd zal blijven, is mijn geliefde en begripvolle oma. 

Jij zal altijd een voorbeeld zijn voor mij, alsook een streefdoel en ik hoop uit het diepste van mijn hart dat ik jou op een dag trots kan maken en dat ik de man zal worden die jij altijd in mij hebt gezien...

(uit: brief aan liefste mama Git)


Er is gemis aan emotie vanwege onwetendheid. Een ontmoeting had voor mij en vader veel duidelijkheid gebracht over jullie levensvisie, verhalen en anekdotes. We leren pas echt iemand kennen als we weten van waar hij komt. Het ontbreken van een diepgaande emotionele band hoef ik dus niet ver te zoeken.

We zijn er voor elkaar in slechte en goede tijden.

(uit: brief aan beste grootouders)


... Maar ik hou me sterk, blik vooruit, relativeer alles met een grapje of een onnozel dansje nu en dan. Op dat vlak lijk ik goed op jou. Een eeuwige grappenmaker met een scherpe mening nu en dan, maar vooral 'ne gemakkelijke mens' zoals ze zeggen. Daarvoor wil ik je nog bedanken.

Voor alle keren dat mijn broer en ik bij jullie terecht konden na school, voor alles wat je ooit voor ons deed. 

(uit: brief aan opa)


Toen je in je bed naar onze familiefoto keek, begon je te wenen, nooit heb ik je zo gezien.

Dit deed me pijn en ik kon mijn tranen bijna niet wegsteken voor jou.

Je wist maar al te goed wat er je te wachten stond en wat er ging gebeuren.

't leven gaat verder, maar liefst samen, met jou erbij, spijtig, 't zal nooit meer hetzelfde zijn.

We zijn trots op jou, bedankt voor wat je voor ons hebt gedaan en hebt betekend.

(uit: brief aan maatje, memeetje)


Je hebt altijd goed voor me gezorgd dat weet ik. Je stond altijd klaar voor me.
Zelfs nu nog voel ik je aanwezigheid en de steun die je me geeft om een beter mens te worden.
Ik weet ook nog goed dat je mijn naam nog wist en die nog één keer hebt uitgesproken. 
Ik mis je, lieve meme. 

(uit: brief aan lieve meme)


Samen met jouw zoon, mijn papa, zijn jullie mijn boegbeelden van karakter, doorzetting en je eigen plan leren trekken.
Jullie zijn mijn inspiratie om dit later op mijn beurt aan anderen door te geven.

(brief aan opa)


Ik mis je nog steeds elke dag, het gaat al beter maar toch ben ik je nog niet vergeten.

Ik voel je steun ook nog steeds bij moeilijke momenten.

Je warmte en liefde. 

Bedankt om mijn beschermengel te zijn en me telkens de kracht te geven om door te gaan!

(uit: brief aan lieve Timo)


Herinneringen zullen ons altijd verbinden.

(uit: brief aan lieve oma)


Afscheid nemen, knuffelen en dan 24 uren bij jou blijven terwijl je sliep tot je hart stil viel, net als een deel van het mijne toen. Nu moest ik verder zonder jou.

Ik draag jou met me mee overal waar ik ben. Dank je, dat ik je vrouw mocht zijn. Mijn liefje je was mijn alles, mijn rots, mijn ware liefde voor altijd met jou verbonden, voor altijd mijn man.

(uit: brief aan liefke) 


Ik mis je op vele momenten.
Maar ik wil je geruststellen, ik ben mijn papa niet verloren. Daarvoor gaf je mij te veel. Wat je zei, blijf ik horen.

Om mij hoef je je geen zorgen te maken. Je weet hoe ik ben, een doorzetter en positief ingesteld, net zoals jij. 
Van wat ik ben, ben jij tenslotte een deel. Ik kom je overal tegen.

Ik neem je mee, mijn hele leven. Loslaten is geen optie. Ik zou niet weten hoe en dat wil ik ook niet. Misschien ben je wel mijn beschermengel, mijn redder in nood, al kan ik je niet meer zien.

(uit: brief aan lieve papa)


Niet alleen verloor ik vroeg een vader, ik verloor een mogelijke toekomst. Ik verloor hoop.
Ik verloor volledig bestaansrecht. Ik verloor een strijd om erkenning. Ik verloor mijn verleden en heden, een identiteit die ik nooit meer zal vinden.

Papa, ik heb je verloren.

Ik ben je dochter -

misschien -

is dat mijn verhaal.
Ik ben jouw dochter.

(uit: brief aan vader)


Ik kan me haar verdriet en rouw niet voorstellen, elke dag opnieuw. Ik hoop via deze weg een mooie boodschap aan haar te geven. Zodat ze een glimlach krijgt en weet dat ik aan haar denk.

(uit: brief aan liefste meme, lieve nonkel Chris in de hemel of in het land der herinneringen)


Jij begrijpt me als kind. Je had altijd een luisterend oor. Je had de gave om met kinderen om te gaan. Je stond voor iedereen klaar. Je was een tante uit de duizend.

(uit: brief aan tante José)


Geef me de kracht en het inzicht om een weg te vinden tot herstel van de relatie met mijn kinderen.

Dat is het enige wat ik vraag. Je wou toch dat alles goed ging met ons.

(uit: brief aan lieve Yvette)


Ach wat mis ik je, mijn wolkenhoofdmeisje, en zo ik al worstel met de vraag: waarom? dan is het wel de vraag: waarom dan toch nog... Maar wat een enorm respect ook, voor de manier waarop je vastberaden vertrok naar de plaats waar je wilde zijn, naar rust in je hoofd.

Je bent voor mij nu de wolken, de bomen, de vogeltjes en de bloemen, de zon en de regen, de geuren en de kleuren, maar vooral een gloed in mijn hart. Ik zie je graag en ben dankbaar voor wat je ons gegeven en geleerd hebt.

(uit: brief aan lief wolkjeshoofdje)


Het verdriet kan ik niet uitdrukken, het is alsof je nog bestaat, je bent een deel van mij.
Je bent hier, overal, altijd. Ik mis je. Ik had je met veel meer liefde, geduld en begrip moeten aanvoelen en reageren. Ik zou er alles voor geven, voor 1 minuut met jou, om je te zeggen dat het me spijt.

(uit: brief aan Brecht, Brechtje voor de mama)


Ik mis je spontane bezoekjes en telefoontjes, om even bij te praten over het leven. Ons leven gaat verder en ik had nog zoveel willen delen. Ik vind troost in onze laatste gesprekken, momenten en afscheid.

(uit: brief aan lieve papa)


'k Koester d'herinnering aan jou, vief en groot

- Dat tijd de wonden heelt, is 'n enorm cliché

je berust, maar neemt 't immens verlies steeds mee - 

Lieve schat, liefde is veel sterker dan de dood.

(uit: brief aan Cécile)


Juli 1989. Hé mama, ik herinner mij levendig de tamme duiven op het San Marco plein, die uit onze handen graankorrels kwamen pikken. De dobberende gondels, de kabbelende golfjes, de krijsende meeuwen op de meerpalen...

een lichte bries streelde jouw Venitiaans blonde haren. Hand in hand slenterden wij door de smalle straatjes, over pittoreske bruggetjes naar gezellige pleintjes. Op een terrasje likten wij aan een overheerlijke 'gelato al limone'. 

In een van de talrijke kerken mocht ik een kaarsje aansteken. 'Om tegenspoed te bannen', verklaarde jij.

Uit een openstaand raam waaide een flard jaargetijde van Antonio Vivaldi. Ik was een kind van 7 jaar, blij en vrolijk en in volle bewondering voor het prachtige, magische Venetië.

Straks zal ik daar voor jou een kaarsje laten branden.

(uit: brief aan lieve mama)


Voor haar als jonge vrouw zal ze altijd een stukje van het verdriet alleen moeten dragen, omdat het onmogelijk is om als buitenstaander te begrijpen hoe ze zich voelt.

Ze mist niet iemand die er niet meer is, maar iemand die nog moest komen. Ze heeft haar kindje wel gevoeld, maar niet gekend.

(uit: brief aan jou)


Ik was je enig kind en wij waren twee handen op één buik. Wij konden samen heel goed praten, zelfs zonder woorden.

(uit: brief aan Va)


Een lach, een traan, 

heeft het gedaan.
Veel liefs en leed,

is wat er toe deed.

(uit: brief aan Marina)


Hopelijk heb je nu tijd om je boeken te lezen, zonder pijn, zonder ongemakken. Je had er nog meer dan 200 in je huis liggen en papa wil me niet geloven dat er nog op zolder zullen liggen.

Zeg maar tegen mama dat jij je boek gaat lezen en dat we elkaar wel snel gaan zien. Nog even geduld. Ooit kom ik alle verhalen zelf vertellen.

(uit: brief aan allerliefste pepe Theo)


Groot blijdschap is omgeslagen in oneindig verdriet.

Wat zullen we jou missen. Maar weet dat we jouw aanwezigheid steeds diep in ons hart zullen voelen. Je blijft dichtbij.

(uit: brief aan lieve pasgeboren kleinzoon Floris)


De laatste jaren denk ik nog meer aan jou. Je was altijd mijn grote voorbeeld. Je volgde je pad met kaarsrechte rug.

Al van in mijn jeugd voelde ik een verbinding tussen ons.

Mijn grote kracht was om nooit te buigen en te blijven zoeken naar positieve momenten. Nu ben ik op een punt gekomen dat ik voor mezelf gekozen heb. Het werd me nogmaals heel duidelijk hoe jouw persoonlijkheid me door deze zware jaren geloodst heeft.

(uit: brief aan pépé)


Thomas, ik ben zo dankbaar voor de 12 jaar dat je bij mij was, dat ik je heel erg mooie, persoonlijke en bewuste energie mocht leren kennen, je hebt me zoveel geleerd en ik ben een beter persoon geworden dankzij jou. Ik ben nu wie ik ben dankzij jou. Bedankt voor al het moois en alle intense vriendschap en liefde.

Ik wens je nog een mooie laatste reis toe, het ga je goed.

(uit: brief aan liefste Thomas)


Het overlijden van geliefden is nooit te vergeten!

Ik gedenk ze alle dagen en ze beschermen mij nog steeds, ik die ze nog altijd in mijn hart en geest draag, tot ook ik zal overlijden.

(uit: brief aan jullie)


Het had niet veel gescheeld, slechts 1 dag later dan de dag waarop je ons verliet op 17 oktober 2020, kwam ze afgelopen vrijdag op de wereld. Twee data vlak naast elkaar, als opa en achterkleinkind, hand in hand.

(uit: brief aan opa)


We missen je bij alle leuke dingen die ik nu stilaan weer opneem in mijn leven.

Tot eens... later...

(uit: brief aan Marc)


We houden ons sterk. Al zijn er ook dagen dat ik je extra hard mis.

Ik mis je zo... Ik zal met veel trots over jou vertellen aan hem.

De zomer is wel voorbij, maar elke keer ik een vlinder zie, dan voel ik je dichtbij, want je zei altijd dat als jij kind was, er zoveel meer vlinders waren.

(uit: brief aan oma)


Ik vergeef je dat je voor mij meestal of nooit een echte 'lieve' vader kon zijn. Je hebt zelf geen liefde gehad.

Pappa, ik ben je dankbaar. Ontzettend dankbaar dat je zo je best gedaan hebt voor ons. Zodat we alles hadden wat jijzelf nooit had. Je hebt ons nooit verlaten. 

(uit: brief aan beste pappa)


Ik wou dat ik er meer geweest was voor u. Ik besef dat ik, en ook niemand anders, je dood had kunnen voorkomen. Maar ik zou zo graag terug in de tijd keren en je een warme knuffel geven. Zelfs zonder iets te zeggen, gewoon dat je wist dat ik er was.

Ik droom soms van je. Je kwam de trap op en ik kon mijn ogen niet geloven. Ik riep Kris om mee te kijken en je kwam naar ons met de grootste lach die ik ooit al had gezien van je. Ik weet niet meer wat je zei, en ik weet niet hoe ik het moet interpreteren, maar ik voelde je lach. Misschien was die lach je eigen bevrijding.

(uit: brief aan liefste Peter)


Ik kan nu weer over jou praten, papa, zonder meteen te huilen. Ik hoop dat je trots bent op mij en het parcours dat ik tot nu toe heb afgelegd. Alhoewel ik niet geloof in 'de hemel' denk ik toch dat je ergens meekijkt en ziet dat het goed gaat met mama, liv en mij. Je bent voor mij een soort 'engelbewaarder', papa, die me helpt en steunt in alles wat ik doe...

Ik zie je graag papa, ook al was ons leven samen heel kort...
(uit: brief aan papa, Etienne)


Alleen achterblijven...
Dat gevoel heb ik al een tijdje.

Maar ik leef samen met hen in mijn hart.

(uit: brief aan mama, papa, grote broer)


Een paar jaar geleden liep ik door Edinburgh en doedelzakmuziek in de straat overviel me als een vriendelijk gebaar en zomaar, ineens huilde ik, midden op straat. Tussen al die mensen die jou niet kennen.
(uit: brief aan mijn oudste broer)


Nu ben ik vooral bezig met mooie herinneringen te verzamelen uit de tijd voor je ziek werd. Hiervoor moet ik 7 jaar teruggaan. Maar er zijn er. Volop. We hebben het goed gehad. Als echte soulmates gingen we alles aan.

Dankjewel lieve Tejo, voor al deze boeiende en mooie jaren. Ze hebben een volwaardige vrouw van me gemaakt.

(uit: brief aan lieve Té)


Ik denk dat ik je nooit heb losgelaten, dat ging niet... jou loslaten zou ik niet overleven. Het idee dat wij elkaar niet gaan terugzien, is ondraaglijk. Dus heb ik besloten dat wij elkaar terugzien. Op momenten dat ik aan jou denk, verlang ik daar naar.

(uit: brief aan mijn allerliefste Anaïs)


Dit is mijn laatste nieuwjaarsbrief.
Ik hou van je met heel mijn hart.

Ik wou toch nog mijn laatste nieuwjaarsbrief aan hem schrijven en misschien heeft hij hem ook gezien toen ik het schreef, ook al lees ik het niet voor hem voor.

(uit: brief aan liefste peter)


27 september 2016 zullen we nooit vergeten. 
We blijven aan jou denken, en zien je steeds in de wolken.
Vanop je wolkje kijk je naar je tweelingzus en kleine broer.

We missen je dappere vechter!

(uit: brief aan liefste Lowie)


Je bent ons prinsesje, het mooie meisje met die intens blauwe ogen, het prachtige gezichtje, waar iedereen voor smelt.
Als wij met jou speelden, dan was je dolgelukkig! Je ogen straalden... en wij liepen over van liefde voor jou.
(uit: brief aan liefste Rosie)


Ik wenste dat de hemel een brievenbus had, dan had je van mij een verjaardagskaartje gehad.
Ik zoek jou in de kleinste dingen en zo blijf ik je herinneren.
(uit: brief aan liefste Beirke)


Sorry lieve schat dat ik er niet meer voor je kon zijn. Al hoop ik nu, ook omdat ik verder moet zonder jou, dat ik genoeg was. Of goed genoeg. En dat je het op de één of andere manier wel begreep.
Je was zo moedig liefje. Ik hoop dat je dat weet. Ik ben zo trots op jou.

Het is pas wanneer je je laatste zucht maakte dat ik begon te voelen denk ik. Nu als ik aan die periode terug denk, voel ik hoe onmogelijk pijnlijk het was. En hoe onmogelijk het is om dit te dragen.

je blijkt blijkbaar onbewust mijn muze. En dat lieve Manon, is zo bijzonder. Het is eigenlijk het enige dat me nog oplaad en energie geeft.


Ze leefde niet lang maar gelukkig.

(uit: brief aan lieve Manon)


Je bent geboren en gestorven op een heldere winterdag met stralende zon.
Ik heb nog altijd veel verdriet, maar krijg een lach op mijn snoet als iemand over je praat, als de zon schijnt.

Elk groot moment van je grote broer en zus, of eigenlijk je kleine broer en zus, mis ik je. vraag ik me af hoe het bij jou zou zijn...
(uit: brief aan lieve Lennart)


Als jij er was dan klaarde de hemel steeds een beetje uit. 
Ik wens je blauwe hemels toe, gevuld met vogels van alle kleuren en alle maten.
Je was zo vol bewondering voor de vliegkunsten van roofvogels.
Ik wens dat je nu ook kan vliegen, net zoals de vogels.
(uit: brief aan Philippe, mijn schattebroer)


Ik lag altijd op je buik, het was net een kussen.
Je stak me in bed en je gaf me een kus en een knuffel en ik kon goed slapen.

(uit: brief aan liefste opa)


Het doet pijn om afscheid te nemen. Maar ik heb een plaatsje gereserveerd in mijn hart.

Dat plaatsje is nu van jou.

(uit: brief aan Dario)


Jij ging stil van ons weg, eenzaam en zonder gerucht.
Jij ging een ander licht tegemoet,

vriendelijk en veilig om bij te schuilen.
Mag dat licht jou groeten en omarmen, een schuilplaats voor je zijn.

(uit: brief aan Dario)


Veel te jong heengegaan, maar hopelijk vind je de rust die je zocht.

(uit: brief aan Dario)


Ons laatste gesprek zal ik nooit vergeten. 

Wat ga ik onze fijne babbels missen.

(uit: brief aan Dario)


Ik had het je zo gegund om eens door de blik van een ander naar jezelf te kunnen kijken.
Want het lijkt dat je zelf niet kon voelen wat je voor anderen betekende. Dat je je eigen schone kanten niet kon zien.

Ik voel me moe en zwaar, log, pijn, opgejaagd, bang om hier te veel bij stil te staan: spijt om jou los te moeten laten, maar je zwaarte nog te dragen, zonder de hoop om het te verlichten. 

(uit: brief aan Dario)