Uit elke brief voor nu wordt een citaat gepubliceerd, met vermelding van de voornaam of aanspreking van de overledene.

Une citation est extraite de chaque lettre pour maintenant pour être publiée, avec la mention du prénom ou l'appellation du défunt.

From all our ‘letters for now’ we publish a quote, anonymously. We only state the dead person’s name or the name this person was known by.

Ik kan het verleden niet veranderen, maar ik wil sorry zeggen.
Sorry voor de keren dat je mij liever bij jou had gehad.

Sorry voor de troostende woorden die ik jou niet altijd kon bieden.
Sorry voor de harde houding die ik soms had.

Jouw aanraking, jouw stem, jouw blik, jouw parfum die enkel op jouw huid een goede geur had, ga ik altijd missen.

Ik weet dat ik nog vaak tranen zal laten van verdriet, maar ik hoop door deze brief dat er ook meer tranen van dankbaarheid zullen zijn. En tranen van liefde, want wat hield ik toch veel van jou, mijn mama.

(uit: brief aan liefste mama)

Demain sa fera deux ans sons toi... mais 2 ans sans t'avoir vu, pris dans les bras en tout ça. J'ai l'impression que ca fait déjà 100 ans.

Tout a changer depuis que tu est parti, positivement et negative. Parfois je pense a ce que je ferai si tu était encore la et je sais pas quoi dire...

J'espère que tu reçois le message une façon ou l'autre parce que... je 't aime et j'ai pas dis assez souvant.

(uit: brief aan papy)

Vaak denk ik aan hoe ons leven zou zijn als je verder had kunnen groeien. We hadden je graag in onze armen gesloten.

Soms neemt het verdriet de overhand en heb ik het gevoel dat ik verdrink in het verdriet.

Ik zoek naar manieren om met het verdriet te leven. Ik balanceer tussen de overweldigende liefde voor jou en het immense verdriet voor jouw gemis.

Gelukkig heb ik je papa aan mijn zijde die helpt om mijn evenwicht te behouden. Samen dragen we elkaar.

(uit: brief aan liefste sterretje, liefste kleintje)

Niets is toevallig. Onze ontmoeting ook niet. Stond in de sterren geschreven denk ik dan.

Wat een beleving van mij toen jouw vingers de mijne raakten. Ik voelde een siddering door gans mijn lichaam en jij bleef rustig verder spelen. Wat een intimiteit was dat! ik ben overtuigd dat je mijn reactie gezien hebt maar met een reden zweeg je. O, wat genoot ik van ons samenspel. We waren op dat moment zeker geen lerares-leerling maar twee zielsgenoten naast elkaar.

Ik ben zo dankbaar dat ik je heb leren kennen op zo'n intieme manier maar mijn verdriet is groot.

Ik ben ervan overtuigd dat alle zielen die vertrokken zijn uit hun lichaam ergens nog tussen ons zijn. Ik hou je alleszins in de Bach muziek en in de pianomuziek waar we samen van hielden.

(uit: brief aan liefste Marleen)

Ik ben toch zo blij (en ergens opgewekt) dat ik je nog heb kunnen zeggen dat je de beste papa was die ik me maar had kunnen dromen.

Je was zeker geen man van veel en grote woorden. Zo heb ik je nooit weten zeggen dat je trots op me was. Misschien was het wel typisch voor mannen van jouw generatie: eigenlijk heb je me ook nooit letterlijk gezegd dat je me graag zag.

Maar je toonde het wel in al wat je voor me deed, elke dag opnieuw.

We waren bij je toen je stierf en mochten nog een uurtje je hand vasthouden. Maar ik kon dat niet. Ik heb mijn hand onder dat van jou geschoven om zo lang mogelijk te voelen wat ik als kind wekelijks mocht voelen toen we samen te voet naar de zondagsmis wandelden: mijn kinderhandje in je grote, warme, beschermende mannenhand.

(uit: brief aan liefste papa)

Ik wou je nog zoveel zeggen. Ik nam afscheid zonder woorden, dat afscheid heb je me niet kunnen geven.

Je was moe.

Eric, ik mis je, ook de slechte dagen want die waren er ook.

Ik blijf aan je denken en aan al de mooie herinneringen die we samen beleefd hebben.

(uit: brief aan Erik)

Wat ik je vooral zou willen vertellen is dat ik niet boos op jou ben. Je hebt zo hard gestreden om de demonen in je hoofd de baas te kunnen.

Maar het is je niet gelukt. Ik ben je dankbaar dat je er alles voor hebt gedaan.

Maar het meest van alles wil ik je vertellen dat ik je mis. Ik mis je zo erg....

ALTIJD en OVERAL met mijn ganse lichaam en geest.

Kon je nog maar even hier zijn...

(uit: brief aan liefste Sheetje, liefste Emmanuel)

Onlangs kreeg ik een alles-overweldigend gevoel van jou fysiek hier bij mij te willen, om je te kunnen vastpakken en met je te kunnen spreken. Ik praat over je, wie je was, wat je betekent voor mij, wat mijn rouw betekent.

Je zou één van de weinige personen zijn waar ik écht mee kan praten. Ik ben ervan overtuigd dat ik bij jou terecht zou kunnen, dat ik steun en erkenning zou vinden.

Ik draag je dicht bij mij, iedere dag opnieuw, iedere strijd opnieuw.

(uit: brief aan lieve Tata)

Je hebt me kracht gegeven om door te gaan. Nu vecht ik, nu vecht ik voor jou. Ik hoop dat je trots op me bent.

En ik hoop dat je weet dat ik trots op jou ben. Dat je hebt geprobeerd, dat je zo hard hebt gevochten en zoveel kracht hebt getoond. Je hebt een altijd blijvende indruk achtergelaten op mij, maar ook op zoveel anderen. Ik ga altijd van je houden en ik ga altijd dankbaar zijn voor de momenten die we samen hebben gehad.

(uit: brief aan allerliefste Minne)

Ik mis je kracht om de familie samen te houden, je gemoedelijkheid, de bloemkool die enkel jij zo lekker kon maken,

de steun die je voor papa was en waarmee hij zich zonder wat verloren lijkt te voelen, je lach, het extra kneepje in de schouders als we je een knuffel gaven.

"Nooit meer hier, maar altijd bij ons."

Je brandde vaak een kaarsje voor ons op moeilijke momenten. Nu brand ik wel vaker kaarsjes en vind ik er troost in, warmte. Een beetje zoals het kneepje in onze schouder kon doen.

(uit: brief aan bomma)

Neel, jij bent nog altijd mijn liefste schat en Staf mijn beste vriend...

Tot later. We vergeten je nooit.

(uit: brief aan beste vriend Staf)

Ook al durf ik eerlijk toegeven dat niet alle herinneringen positief zijn, je bent en blijft ma.

Daarom langs deze weg een welgemeende knuffel (die onze 2 kleinkinderen me leerden kennen en geven) en een zoen om je - waar je nu ook bent - een leven met veel plezier en geluk te wensen.

(uit: brief aan beste o-ma)

Jullie horen bij ons gezin, maar jullie zijn zo ver weg... Ik heb jullie gekend, gekoesterd, ook al was het maar zo kort. We hadden een band en die zal er altijd zijn... Julllie zijn mijn eerstgeborenen. 

Er zijn heel veel tranen gevloeid om jullie. Ik liep verloren, voelde me leeg en onbegrepen. We bleven achter met lege handen. Ik zocht jullie, maar jullie waren weg. Ik was mijn kindjes kwijt, jullie lagen niet meer in jullie veilige nestje. Mijn lichaam droeg nog de sporen van julllie verblijf daar, maar ik kreeg niets in de plaats. 

Ik voelde mij mama, maar bleef alleen achter.

Ooit zaten jullie heel dicht onder mijn hart. Nu leven jullie voor ALTIJD verder IN mijn hart.

(uit: brief aan dag mijn lieve, kleine jongetjes, dag sterretjes die fonkelen in de nacht, dag onze beschermengeletjes)

Ik werd overspoeld door mooie herinneringen en dat mooie, warme, liefdevolle gevoel...
Het spijt me zo dat ik niet eerder probeerde contact met je te nemen of tenminste probeerde te achterhalen wat er echt misliep en wat er bij je leefde... waar ik je zo'n pijn mee heb gedaan... Wat speelde er allemaal waardoor we geen maatjes konden blijven...

Het blijft maar door me heen gaan... Het blijft me onrust geven.

Maar Mielke... ik wil je toch nog even bedanken voor zoveel moois... en éénmaal, als mijn hart weer rust vindt, zal het gevuld blijven met alle mooie herinneringen...

(uit: brief aan Emiel, Miel, lieve Mielke)

Terwijl ik deze brief schrijf, voel ik zoveel pijn, pijn omdat ik je in het echt wil zien, omdat ik met zoveel vragen zit voor jou. Ik heb zoveel nood om je opnieuw te leren kennen. Nu zou het anders zijn, nu ik volwassen ben, nu ik zelf mama ben. Ik heb nu, meer dan als kind, nood aan mijn papa.

Ik heb mij al dikwijls afgevraagd wat jij moet gedacht hebben. Achteraf gezien denk ik dat je wist dat het de laatste keer was dat je ons zag.

Er was eigenlijk niemand waarmee ik echt over je kon praten. Dus deed ik het niet. Ik kropte alles op.

Jan zorgde ervoor dat ik mij veilig voelde. Hij was er voor mij. Ik had nog nooit zoiets gevoeld.

Ik had alles om gelukkig te zijn en dat was ik ook. Maar toch was er soms die leegte die mij overviel. Het gemis om jou...

Al die jaren zonder jou dacht ik dat ik het verwerkt had, dat ik gerouwd had. Maar dat klopt niet, ik heb jouw verlies nooit verwerkt, nooit een plaats kunnen geven. 
Soms vraag ik mij af hoe mijn leven eruit zou zien met jou erbij.

Ik hou van jou! In mijn hoofd zit ik nu in de keuken op jouw schoot en neem ik je vast...

(uit: brief aan liefste papa)

Hij gaf mij dikwijls wijze raad die ik niet altijd aannam toen ik jonger was. Maar ondertussen weet ik dat hij steeds gelijk had.

(uit: brief aan vake)

Je hebt het allermooiste plekje in mijn hart en in mijn gedachten. Je was en bent een TOP OMA. Een betere kan ik me niet wensen. Je stond altijd klaar voor iedereen van je familie en vrienden. Je was zo graag gezien door IEDEREEN!

De laatste tijd ging ik nogal door een moeilijke periode. Ongetwijfeld was jij daar ook mee bezig en maakte jij je zorgen om mij.
Je was en bent echt een 2de mama voor mij. Stiekem ben ik toch wel je lievelingskleinkind. We deden gewoon ALLES samen.

Ik hoop dat je toch een beetje trots bent op wat ik al bereikt heb. Ik blijf vechten en doorzetten, voor jou oma!

(uit: brief aan lieve oma, Jenny)

Toen ik hoorde dat ik jullie een brief kon schrijven, heb ik geen moment getwijfeld, het doet enorm deugd.

Liefste en beste moeke en vake, er gaat geen dag voorbij of ik heb aan jullie gedacht. Zo raar dat ik jullie nooit meer kan aanraken of zien. Wat ik te weinig heb gezegd toen jullie nog leefden is: "Dankjewel."

(uit: brief aan beste moeke en vake)

Nu zou je al een gezinnetje en kindjes hebben. Maar helaas heeft het niet mogen zijn. 

Veel plezier daar met onze vava en moemoe - die kon soms echt grappig zijn - en alle zielen die jou daar vergezellen.

Geniet van de rijstpap met gouden lepeljes!!!

(uit: brief aan Hans)

Zijn blik zei soms meer dan woorden.

Ze hield ervan om hem nog een dikke knuffel te geven en ook al ging het slikken alsmaar moeilijker, toch konden ze samen nog af en toe genieten van een glaasje champagne.

(uit: brief aan Jozef)

Hij zorgde zeer goed voor haar. Ze bouwden een huis en genoten van het leven.

De bloemen in de tuin die nu hun kopje opsteken, doen hem aan haar denken.

(uit: brief aan Germaine)

Je hield geen blad voor de mond en je zag ook niet in waarom je dat zou moeten doen, dat heb ik ook en ik ben daar eigenlijk wel fier op. Ik zeg altijd dat mensen weten wat ze aan me hebben en vooral wat ze niet aan me hebben. Ik denk dat je dat snapt.

Ik zou jullie kunnen missen, Maar zoals ik al eerder schreef over gemis, mijmer ik jullie liever.

Dans de hemelvloeren helemaal naar de kloten.

(uit: brief aan Mémé)

Ik zou je kunnen schrijven hoeveel ik je mis en wat ik je nog wil vertellen. Hoe graag ik alle antwoorden op mijn vragen zou willen zien binnenstromen om de mist en vraagtekens in mijn hoofd te doen verdwijnen. Maar dit doe ik niet. Met deze brief, lieve mama, wil ik je laten weten dat ik enorm trots op je ben als dochter en als de volwassen vrouw die ik geworden ben. Het geeft me kracht en de herinneringen vormen mijn lichtpuntjes in het donker.

(uit: brief aan lieve mama)

Ik wil dat Marleen weet dat haar ouders nog steeds fier meekijken, dat wij hen nog niet vergeten zijn en dat ik er voor haar ben.

(uit: brief aan beide ouders van Marleen)

Dikwijls overmant me de gedachte dat ik het niet kan, dit leven zonder u, zonder uw luisterend oor, zonder uw wijze raad, zonder uw sterke armen die troosten, zonder uw vriendschap.

Achteraf spijt het me zo, dat ik er niet telkens opnieuw over begonnen ben, dat ik het niet inzag, dat ik niet aan uw deur stond, aandrong tot gij u beter voelde, tot het lente werd.

(uit: brief aan liefste Bart, liefste BFF)

Liefste mama, 

als ze me vragen wie je was

zal ik zeggen

dat je de zachtste persoon bent die ik ken

dat je kon troosten als geen ander

Dat je mooie taal bezat en daar de mooiste teksten mee schreef

dat je je tas koffie nodig had

dat je ons leerde lief te zijn voor de wereld

dat je volhardend kon blijven zoeken naar dat ene ding dat we nodig hadden.

dat je...

(brief aan: ode aan mama)

Bij jou kon ik zijn wie ik was, ik voelde me veilig bij u. Alles was oké, ik moest me niet anders voordoen en mocht gewoon het enthousiaste kind zijn die ook heel gevoelig was.

Ik ben een veilige plek kwijt, een plek waar ik mezelf was. 

Daarna was alles zoeken. Ook mezelf moest ik terug zoeken.

Liefste pepe, mijn voorbeeld, mijn held

Ik zie u graag!

(uit: brief aan mijn pepe)

Voor de anderen gaat de wereld door - voor mij staat hij stil.

Ons lievelingsbloemetjes 'vergeet mij nietjes' staan in bloei...

Soms denk ik, Philip geef me toch een teken dat je het goed hebt.

Lieveken, ik mis je in alles - jij bent mijn alles.

(uit: brief aan lieveken)

... je zal er bij zijn in ons hoofd en hart. Met een lach & een traan zal ik terugdenken aan hoe het was, hoe jij was.

Jouw tijd hier was te kort. maar ik kijk liefst zoveel mogelijk naar de mooie herinneringen. 

Die zijn talrijk, gelukkig en hoe graag ik ook had gewild dat het scenario anders was geweest, we konden er niets aan veranderen. 

(uit: brief aan lieve Vicky)